door Edwin Frericks
•
28 jul, 2020
Iemand die dicht bij me staat heeft in 1999 in de bloei van zijn leven een herseninfarct gehad. Dat was een grote schok voor hem en zijn omgeving. Door het hersenletsel had hij verlammingsverschijnselen aan zijn rechterarm en rechterbeen. Bovendien kon hij nauwelijks meer praten. Zowel lopen als praten moest hij opnieuw leren. En veel dingen die voorheen vanzelfsprekend waren, zoals gitaar spelen, kon hij niet meer. Vandaag de dag heeft nog altijd moeite met lopen en praten, maar gaat het naar omstandigheden goed met hem. Een tijdje na de herseninfarct kreeg hij opnieuw een grote klap te verwerken toen hij zijn eerste epileptische aanval kreeg. In de jaren daarna kreeg hij die helaas met enige regelmaat. Naast het vreselijke gevoel dat deze aanvallen gaven, was het ook erg frustrerend. Want telkens wierpen die hem terug in zijn ontwikkeling qua motoriek en spraak. De laatste tijd bleven de aanvallen gelukkig weg. Maar één ding ging niet weg: het gevoel in zijn hoofd als voorbode van een aanval. Al die jaren had hij (niet dagelijks, maar wel heel erg vaak) een onrustig hoofd en vaak het voorgevoel dat er een aanval kwam, die dan niet kwam. Maar het voorgevoel van een epileptische aanval hield hem als het ware in een greep van onrust en angst. Nadat ik hem afgelopen zaterdag voor de eerste keer heb behandeld, belde hij me drie dagen later: “Vanaf de behandeling is dat gevoel weg…” - - - Latere aanvulling: Een paar dagen later was het gevoel nog steeds weg. Een tijdje daarna kwam het weer een beetje terug. En toen ben ik ook weer teruggegaan ;) Maar wat een effect na slechts één behandeling... Wij kijken nieuwsgierig en vol vertrouwen uit naar de toekomst! Ontdek meer op www.deschatvinder.nl/heling